Een op de tien studentes in studiejaren zonder instemming gepenetreerd

‘Verkrachting is meestal niet de man in de bosjes’ Ongeveer een op de tien vrouwelijke studenten zegt tijdens de studietijd seksuele penetratie te hebben meegemaakt zonder instemming. Dat meldt I&O Research op basis van een representatieve steekproef onder 1.059 studenten. Bij mannen ging het om 1 procent.

Het onderzoek in opdracht van Amnesty International sluit aan bij eerdere onderzoeksresultaten over seksueel geweld, onder meer van het CBS, zegt Iva Bicanic, klinisch psycholoog bij UMC Utrecht en hoofd van het Centrum Seksueel Geweld. ‘We vinden het alleen niet leuk om die statistieken te horen. Want je denkt: je gaat op kamers, studeren moeten een fijne en veilige tijd zijn. Maar dat is het niet altijd.’

Seksuele penetratie is het het binnengaan van een lichaam − vaginaal, anaal of oraal − met een lichaamsdeel of een voorwerp. Bij verreweg de meeste studenten die hier zonder instemming mee te maken kregen, ging het om een bekende, zoals de partner of iemand die ze net hadden ontmoet. In 10 procent van de gevallen kwam er fysiek geweld aan te pas, maar meestal was er sprake van aandringen, doorgaan zonder de ander iets te vragen of negeren wat de ander aangeeft.

60 procent van de studenten die zonder instemming werden gepenetreerd, ziet het niet als verkrachting. Daar voeren ze allerlei redenen voor aan: van ‘hij drong aan, ik gaf weinig tegengas’, en ‘omdat het mijn huidige vriend was en we er goed over hebben gepraat daarna’ tot ‘ik dacht dat ik het misschien uitgelokt had’.

Reactie van het lichaam

Dit wil niet zeggen dat het geen verkrachting ís, volgens Bicanic. ‘Veel mensen denken bij het woord verkrachting aan de man in de bosjes, aan tegenstribbelen. De feiten zijn anders. Zo doet ongeveer 70 procent van de mensen die wordt misbruikt niets. Bevriezen is een normale, automatische reactie van het lichaam om te overleven.’

We doen als samenleving te makkelijk over verkrachting, vindt ze. Slachtoffers praten zichzelf aan dat het allemaal meevalt. Ook blijkt uit het onderzoek van I&O Research dat vier van de tien slachtoffers er met niemand over hebben gesproken.

Doen ze dit wel, dan krijgt een meerderheid te maken met ten minste één beschuldigende of negatieve opmerking, zegt Bicanic. ‘Zo van: wat dacht je dan dat er zou gebeuren, dat je een kopje thee ging drinken?’

Victim blaming heet dit (het slachtoffer de schuld geven, red.) en het draagt volgens haar bij aan het ontstaan en het in stand houden van psychische problemen. Volgens het onderzoek van I&O Research ontwikkelde driekwart van de studenten problemen nadat ze zonder instemming waren gepenetreerd.

Psychische problemen (52 procent), seksuele problemen (44 procent) en relatieproblemen (37 procent) werden het meest genoemd. Bij 14 procent leden de studieresultaten eronder.

Expertisecentra

‘Sommige mensen kunnen geen seks meer hebben, ze kunnen geen relatie meer aangaan, sommigen moeten stoppen met hun studie of werk’, zegt Bicanic. ‘Mijn promotieonderzoek ging over eenmalige verkrachting. Ik was ervan onder de indruk hoe mensen volledig kunnen vastlopen door iets dat gebeurt op één avond.’

Wat ook blijkt uit de enquête: de meerderheid van de studenten weet niet waar ze een verkrachting kunnen melden. Bicanic roept hbo-instellingen en universiteiten op voortdurend te hameren op het bestaan van expertisecentra, zoals het Centrum Seksueel Geweld, en adviseert slachtoffers om zich zo snel mogelijk te melden. ‘Zoals je het brandwondencentrum belt na een brand. Dat doe je om littekens te voorkomen. Zo is het hiermee ook.’

Bron: de Volkskrant

Link:

Een op de tien studentes in studiejaren zonder instemming gepenetreerd: ‘Verkrachting is meestal niet de man in de bosjes’ | De Volkskrant